No to od nas jadą do europarlamentu na ciepłą posadkę Nitras z Liberadzkim .

Akurat Liberadzki to dobra osoba do PE. Pasuje do tego miejsca. Zna tematykę, w 2005 był najlepszym europosłem w kategorii transport, jest jednym z najbardziej aktywnych tam, zna 2-3 języki. A Nitras.. sami dobrze wszyscy wiedzą...

Najgorsze jest, że u nas Peło ok. 45 % a potem długo, długo nic..

Dlaczego sądzisz, że zdroworozsądkowy program, bez jakichkolwiek populizmów, jaki przedstawia UPR jest utopią??

Frekfencja zarówno w Polsce,jak i całej Europie pokazała że zwykli ludzie mają gdzieś głosowania i polityków. Wychodzi na to że ta całą Unia potrzebna jest tylko rządzącym. I nie moge patrzeć na te zadowolone mordy polityków,niezależnie od frakcji. 50 osłów teraz na 5 lat sjesty.

Powiem tak,skoro orientujesz sie troch w polityce sam doskonale wiesz,ile to dzieli sam program do jego realizacji. To primo. Due-Upr jest utopia,bo to partia nie od dziś,a cieszy sie sladowym poparciem.

Gmina minimum

W Kamieniu Pomorskim, 15-tysięcznej gminie na Pomorzu Zachodnim przez 4 lata od 1990 do 1994 roku rządziła prawica. Burmistrzem był Stefan Oleszczuk z Unii Polityki Realnej.

Jest on zwolennikiem hasła: „gmina jest bogata bogactwem obywateli, a nie budżetu”. Po przejęciu przez niego władzy zredukowano przede wszystkim liczbę urzędników w urzędzie gminy o ponad połowę (z 57 do 27). Zreorganizowano także pracę w ten sposób, że zlikwidowano różne wydziały, a określone prace były przydzielane konkretnym osobom, które odpowiadały za wykonanie zadań. Jednocześnie w związku ze zwiększeniem obowiązków, urzędnikom gminnym podniesiono pensje.


Gmina zaczęła wydawać pieniądze tylko na cele, które służyły wszystkim mieszkańcom: oczyszczalnia ścieków, kanalizacja, wodociągi, oświetlenie uliczne, linie energetyczne, drogi i chodniki, uzbrojenie terenu. Natomiast zaprzestano dotować „działaczy” sportowych, kulturalnych, wyjazdy i goszczenie różnych delegacji, opiekę społeczną, żłobki, przedszkola, ponieważ są to potrzeby natury prywatnej, indywidualnej, a tymczasem „budżet gminy – czyli pieniądze wszystkich podatników – ma służyć jak najszerszemu gronu tych podatników, a nie spełniać „duchowe” czy „intelektualne” zachcianki co poniektórych”[1]. Zlikwidowano miejskie muzeum i dom kultury, niektóre biblioteki publiczne (odwiedzało je kilka osób miesięcznie) oraz żłobki i przedszkola. Dzięki tym oszczędnościom budżetowym gmina coraz więcej inwestowała w swoją infrastrukturę, która miała służyć ogółowi.

Zasadą działania radnych i zarządu była tzw. „gmina minimum”. Chciano, aby poza sferą wpływu gminnych urzędników i administracji pozostawiono jak najwięcej dziedzin życia, przede wszystkim gospodarczego. Wprowadzono zakaz działalności gospodarczej gminy, która według Oleszczuka jest zarezerwowana wyłącznie dla podmiotów prywatnych. Prowadzenie działalności gospodarczej przez gminę prowadzi do uzyskania pozycji monopolisty, co jest niekorzystne dla konsumentów.

Odstąpiono również od wszelkiego koncesjonowania, zlikwidowano wszystkie możliwe ograniczenia administracyjne. Wszystko na co miała wpływ gmina było poddane wolności gospodarczej. Zminimalizowano wszelkie stawki podatków i opłat lokalnych, na tyle, na ile pozwalało prawo. Oleszczuk bowiem uważa, że każdy obywatel lepiej wie od gminnych urzędników, na co ma wydać swoje pieniądze. Odstąpiono od pobierania podatku od spadków i darowizn. Szczególnej ochronie w gminie podlegała własność prywatna. Stefan Oleszczuk twierdzi, że „budżet gminy powinien być jak najmniejszy, a pieniądze z niego powinny być wydawane jedynie na cele wspólne wszystkim obywatelom gminy”[2].


Nie ograniczano ilości punktów sprzedaży alkoholu, czy lokalizacji jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Oleszczuk ogłosił, że koncesję na handel alkoholem dostanie każdy, kto będzie chciał. Zniknęła w ten sposób groźba korupcji, o którą łatwo posądzić burmistrza bądź innych urzędników, jeśli ci zajmują się przyznawaniem różnych koncesji, w tym na alkohol.

Od ich arbitralnych decyzji przestało zależeć, komu przyznać zezwolenie, a komu nie. Dzięki tym działaniom upadły wszystkie meliny, a co najważniejsze nie wzrosło spożycie alkoholu, natomiast poprawiła się kultura picia, a co za tym idzie - bezpieczeństwo mieszkańców. Natomiast same koncesje wydawano na 50 lat, by przedsiębiorcy nie musieli co kilka lat prosić o ich przedłużenie, płacąc kolejne opłaty skarbowe. Ponadto gmina proponowała przedsiębiorcom wykupywanie lokali komunalnych, które użytkowali. Dzięki temu przedsiębiorcy mogli być pewni, że gmina nie podniesie im czynszów, a po drugie, nie obawiali się inwestować, ponieważ były to już ich prywatne nieruchomości.

Oleszczuk postanowił sprywatyzować mieszkania komunalne, ponieważ uważał, że niesprawiedliwe jest, by podatnicy dopłacali do utrzymania mieszkań niektórych uprzywilejowanych mieszkańców. Ponadto twierdził, że prywatni właściciele będą lepiej o nie dbali. Przygotowano wówczas prywatyzację mieszkań za średnio 10% ich wartości. Jak się okazało, „po doświadczeniach nowych właścicieli w całości sprywatyzowanych budynków, średnio rzecz biorąc dotychczasowy czynsz, który w kołchozie pod nazwą PGM stanowił zaledwie 20 procent kosztów „prowadzenia” danego budynku – w tej chwili w prywatnych rękach w zupełności wystarcza na pełne koszty utrzymania!”[3].

Jak napisał Oleszczuk, polityka budżetowa prowadzona w Kamieniu opierała się „na niefinansowaniu niczego, do czego nie zmusza nas socjalistyczne prawo”[4]. Burmistrz radykalnie zredukował pomoc społeczną, uważając, iż podatnicy nie mają obowiązku płacić na ubogich, gdyż każdy, kto chce, może osobiście wspomóc prywatną organizację charytatywną lub bezpośrednio biednych. Ponadto twierdzi, że 90% pieniędzy przeznaczonych na pomoc społeczną jest marnotrawionych. Oprócz tego rozdawanie za darmo cudzych pieniędzy jest demoralizujące. Według Oleszczuka „opiekuńczość nad ubogimi powinno pozostawić się kościołom i organizacjom przykościelnym (tu możliwość wspierania ubogich przez wierzących) i prywatnym organizacjom charytatywnym (tu, by ubogich mogli wspierać za ich pośrednictwem ateiści i zagorzali antyklerykałowie)”[5].

Szybko można było zauważyć pozytywne skutki rządów prawicy. Za kadencji Stefana Oleszczuka wybudowano w Kamieniu oczyszczalnię ścieków. Do tej pory nieczystości z całej gminy wpływały bezpośrednio do Morza Bałtyckiego. Prywatna firma, która wygrała przetarg, wymieniła cały system oświetleniowy gminy, który wcześniej funkcjonował w 55%. Nowoczesny system spowodował kolejne oszczędności, ponieważ zmniejszyły się wydatki gminy na energię elektryczną. Wybudowano trzydzieści odcinków dróg i rozbudowano kanalizację.

W 1993 roku na inwestycje gmina Kamień Pomorski przeznaczyła 55% swoich wydatków, podczas gdy średnio w Polsce współczynnik ten wyniósł 19,2%. Natomiast na wynagrodzenia dla urzędników wydano prawie połowę mniej niż średnio w kraju. Dzięki obniżeniu podatków gminnych dużo firm zaczęło wykazywać zyski. Gdyby zastosowano maksymalne stawki podatkowe, wiele z nich by upadło, a pracownicy staliby się bezrobotnymi. Bezrobocie w Kamieniu Pomorskim za rządów Oleszczuka było średnio dwa razy niższe niż w sąsiednich gminach.

Prawda jest taka,że aby zaistnieć trzeba czyms sie wyróżnić,wedle zasady,nie ważne jak aby o nas mówili. Czym sie posiłkuje? A no tym że taki Mikke jest w polityce od czasów okrągłego stołu i kedy miał szansesie wykazać nic specjalnego nie zrobił. Zyskał opinie dziwaka,ekscentryka cos ala Macierewicz,oczywiście zachowując różnice miedzy tymi politykami.

Po trzecie,jest coś takiego jak kompromis polityczny,a z takim radykalizmem ,oczywiście papierowym,nawet przy dostaniu sie do parlamentu,szybko zostali by zsunięci na margines. A po czwarte,UPR jest tak samo populistyczna partia a wszystkie pozostałe. Daj im tylko dojść do władzy.

Co nam przez tyle lat załatwił Brudziński?