http://wiadomosci.wp.pl/wiadomosc.html?kat=1342&wid=8581205&rfbawp=1162500148.659&ticaid=129ce

kolejne pomysły Giertycha cofają sie coraz bliżej średniowiecza, takie pomysły jak to z komórkami nie przejdzie u nas za nic... wogole te wszystkie jego pomysły to kompletna pomyłka, specjalne szkoły dla szkolnych chuliganów? ciekawe kto bedzie miał odwage w nich uczyć... szkoda słów ogólnie nie tylko na ministerstwo oświaty, ale ogólnie na ten cały syf... Mohery jesteście szczęsliwi??

Amen

http://wiadomosci.wp.pl/wiadomosc.html?kat=1342&wid=8581205&rfbawp=1162500148.659&ticaid=129ce

kolejne pomysły Giertycha cofają sie coraz bliżej średniowiecza, takie pomysły jak to z komórkami nie przejdzie u nas za nic... wogole te wszystkie jego pomysły to kompletna pomyłka, specjalne szkoły dla szkolnych chuliganów? ciekawe kto bedzie miał odwage w nich uczyć... szkoda słów ogólnie nie tylko na ministerstwo oświaty, ale ogólnie na ten cały syf... Mohery jesteście szczęsliwi??

Amen

Chcecie stale występować w mediach? Robić za autorytety? To szalenie łatwe. Wystarczy wbić sobie w głowę jedno zdanie i o cokolwiek by Was pytano, powtarzać je na różne sposoby. Owo magiczne zdanie - proszę zapisać - brzmi: "To nic nie da".

To się nie może udać. Nic z tego nie będzie. Proponowane działania nie dadzą skutku. Do niczego nie prowadzą. To droga donikąd. To nie ma sensu. I tak ad mortem usrandum, jak to mawiali starożytni.

Myślę, że też Państwo to zauważyli. Cokolwiek ktoś zaproponuje, żeby choć odrobinę poprawić życie, natychmiast rozlega się pogłos zbiorowego pukania w głowę i chór autorytetów oznajmia: przecież to nic nie da! Oczywiście, najgorzej, jeśli cokolwiek zaproponuje rząd, a już zwłaszcza rząd z gruntu niesłuszny. Wyrzucać chuliganów ze szkół, przywracać dyscyplinę, stawiać stopnie ze sprawowania? To nic nie da. Szybkie sądy dla chuliganów, surowsze kary? Nic z tego nie będzie. No to może większa elastyczność kar, na przykład dozór zamiast więzienia w drobnych sprawach - owe sławne bransoletki, używane z powodzeniem w większości cywilizowanych krajów?

Ależ i z tego nic nie będzie, bo to kara niewykonalna - śpieszy wyjaśnić w dzisiejszej "Rzeczpospolitej" profesor Filar. Profesora Filara czytuję uważnie od pewnego czasu i jestem pełen podziwu dla konsekwencji, z jaką absolutnie wszystko - wszystko, o cokolwiek by go nie spytano, a kto nie wierzy, niech pogrzebie w internetowych archiwach dzienników - deprecjonuje on jako niewykonalne, chybione i daremne. To uczyniło go dla mediów wielkim autorytetem w dziedzinie reformy prawa, ale ma liczną konkurencję.

W dzisiejszym "Dzienniku" z kolei, w dodatku warszawskim, jakiś działacz antyalkoholowy dowodzi na przykład, że nie ma sensu łapanie przez policję pijanych kierowców, bo alkoholik i tak zawsze będzie pił, nawet jeśli mu za to grozi kara śmierci.

Mógłbym namnożyć przykładów na całą książkę, tylko po co? Każdy widzi. Najbardziej charakterystyczne jest to, że żaden z mędrków nie mówi, iż istnieją jakieś pomysły lepsze od tych, które dyskredytują. Nie, oni po prostu wiedzą, że i tak nic z tego nie będzie i że nie ma sensu próbować.

Zaczyna mnie do cholery doprowadzać ten ton ogólnej niemożności, a najbardziej przychylność, z jakim to jojczenie traktują media i społeczeństwo. Ktoś, kto coś w Polsce chce zmienić, ma pomysły i wolę ich realizowania, z góry jest traktowany jak osobnik podejrzany, w najlepszym razie głupek. Natomiast taki, co z góry wie, że nic się nie uda i nawet nie ma co próbować, uchodzi za mądrego.

Jako kształcony polonista przypominam sobie niejakiego Stanisława Herakliusza Lubomirskiego, autora niezwykle swego czasu popularnej broszury politycznej "O znikomości rad". Było to dzieło największym bestsellerem XVIII wieku (coś trzynaście zidentyfikowanych wydań), a w całości poświęcone zostało arcyuczonemu tłumaczeniu panom braciom, na licznych przykładach starożytnych, że nie ma co próbować żadnych reform, nie ma co likwidować liberum veto, naprawiać ustroju, zwiększać liczby wojsk i tak dalej, bo to i tak nic nie da. Rzecz jasna, Lubomirski uchodził wśród współczesnych za wielkiego mędrca. Zwłaszcza, że rozbiory w pełni potwierdziły jego przenikliwość.

Ale przypomina mi się także pewne wydarzenie sprzed kilku lat. Otóż w pewnym klubie dyskusyjnym kolega jako gościa do rozmowy o bezpieczeństwie zaprosił (co mu odbiło, nie wiem) wysoko postawionego "fachowca" z MSW. Ten zaś ku zdumieniu zebranych zaczął z ogniem przekonywać, że wszystko, co się mówi o Giulianim i Brattonie, to bzdura, oni tak naprawdę nic nie poprawili, karanie za drobne przestępstwa nic nie zmienia, w ogóle nic niczego nie zmienia, przestępczości się nie da ukrócić, korupcja też będzie zawsze... I tak chrzanił z półtorej godziny, podając dziesiątki przykładów działań, które nie przyniosły sukcesu.

Owym fachowcem był generał Kurnik, dziś znany ze swych związków z Edwardem Mazurem. Nie zamierzam oskarżać nikogo konkretnie, bo wiem, że większość podąża śladami Lubomirskiego zupełnie spontanicznie, ale zwracam uwagę, że w podtrzymywaniu poczucia Ogólnej Niemożności Wszystkiego niektóre środowiska - jak się zdaje, medialnie wpływowe - są bardzo zainteresowane."

a jaki jest sposob przeciwdzialania zjebom? trzeba karac to moze reszta sie nauczy, a nie cala wine zrzucac na jakies czynniki zewnetrzne ktore zle uksztaltowaly mlodego czlowieka. lewackie pierdolenie od rzeczy.

Teraz działania MEN trochę tak wygladają, z zasady nie ma dobrych uczniów więc trzeba karać

I znów wracam do tego, że bedziemy zwalczać skutek a nie przyczynę.

Również dorosłym bandytom należy się „tolerancja”.
Propagatorzy relatywizmu mówią: odpowiedzialność za mor-
derstwo ponosi nie morderca, lecz społeczeństwo, które nie
dało mu szansy bycia aniołem (nie ukształtowało, nie dopieści-
ło, zmarginesowało etc), czyż więc można surowo karać mor-
derców? Nie można, nie wolno gnębić żadnych przestępców
trzeba karać prawdziwego winnego (społeczeństwo), i tak się
robi, łagodząc na całym prawie świecie kodeksy, dając zbrod-
niarzom częste „przepustki urlopowe”, bądź co rychle
amnestionując, dzięki czemu radykalnie wzrasta krzywa zbrod-
ni i wszelakich gwałtów, wbrew „tolerancjonistycznej”
propagandzie, która kłamie, iż surowość represji nie odstrasza
bandytów. Wystarczyło, że w Nowym Jorku burmistrz Giuliani
wprowadził system „zero tolerancji dla łamiących prawo” (nawet
dla zaśmiecających ulicę folią czekoladowego batona), a prze-
stępczość w tej metropolii spadła o kilkadziesiąt procent!