Niestety głos oddany na JKM to głos zmarnowany.

Powstaje film o Jedwabnem. Niepewne losy „Historii Roja”





źródło

...żesz kurwa nie ma atmosfery na ten film?! pokazywać "zbrodniarzy z NSZ" to tak nie po drodze no i nie na czasie bo najlepiej dalej przez następne dziesiąt lat ludziom wciskać ciemnotę "made in holocaust"

Waldemar Łysiak dawną sławę i chwałę z okresu PRL (setki tysięcy nakładów książek o Epoce Napoleońskiej) rozmienia teraz na drobne jako felietonista w tygodniku „Uważam Rze”. Felietony te budzą u wielu uśmiech politowania, u innych zażenowanie z racji ich prostactwa i natrętnego używania wulgaryzmów.

Z okazji rocznicy bitwy warszawskiej Łysiak popełnił kolejny bardzo „odkrywczy” tekst. Pisze:

„Już od dwóch dekad (od 1992) każdy dzień 15 sierpnia — dzień triumfu oręża polskiego nad Sowiecją — to rocznica traumatyczna (przykra i bardzo bolesna) dla dwóch odłamów mieszkańców Polski: dla komunistów i endeków. Jedni i drudzy byli zawsze prorosyjscy i antypiłsudczykowscy, więc oficjalny (święto państwowe) kult Bitwy Warszawskiej i kult Marszałka rytualnie doprowadza jednych tudzież drugich do tzw. „białej gorączki", manifestowanej furiackim charkaniem przeciwko. Ponieważ przeciwko samemu zwycięstwu głupio im ujadać, skupiają się na flekowaniu zwycięzcy. Dawniej, za PRL-u, prym kalumnijny antypiłsudczykowski wiodła, oczywiście, rządząca komuna. Dzisiaj, za III RP, gdy cudem ocalona przed dekomunizacją komuna (cudem salonowym vel michnikowskim) musi tolerować patriotyzm — pałeczkę (gumową) do tłuczenia Józefa (zdrobniale: Ziuka) Piłsudskiego przejęła endecja. Metody (fałszerskie chwyty i triki) dokładnie te same — można rzec, iż jedni czerpią od drugich, istnieje tu wzajemna kolaboracja różnobarwnych paszkwilantów, którzy udają, że nie wiedzą co świat myśli o „cudzie nad Wisłą”.

Koniec cytatu. Hmmm… Po pierwsze, Łysiak się myli co do dawnych komuchów, bo to wśród nich i dawnych aktywistów Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej (casus Józefa Szaniawskiego) – jest obecnie najwięcej wręcz obsesyjnych zwolenników Marszałka. Jeśli nie wierzy, to mogę podać nazwiska i środowiska. Zwłaszcza dawnych wojskowych, w tym historyków – którzy zastosowali typową „ucieczkę do przodu”, przechodząc po 1989 do zwycięskiego obozu I Brygady. Teraz piszą panegiryki na cześć Wodza i plują na straszne czasy komuny i PRL-u.

To po pierwsze, po drugie Łysiak mylnie rozpoznaje przeciwnika po stronie „endeckiej”. Pisze: „Centralą obryzgiwania Bohatera błotem jest neoendecki „Najwyższy Czas!", gdzie pluton egzekucyjny (Korwin-Mikke, Mazur, Wielomski i in.) przezywa Ziuka „czerwonym bandytą", „agentem niemieckim", „zdrajcą” i „mordercą”, często odbierając mu autorstwo warszawskiej Victorii (na rzecz Rozwadowskiego, Weyganda, kogokolwiek), a czasami wlepiając mu półgębkiem filosemityzm”.

Jako żywo, „Najwyższy Czas!” nie jest neoendecki, a wymienieni przez niego publicyści nie są endekami. Korwin-Mikke i Wielomski są konserwatystami, o czy wiedzą wszyscy. Widocznie jednak Łysiak, w myśl zasady Hermana Goeringa, twierdzi, że „kto jest endekiem decyduję ja”.

I wreszcie po trzecie: prawdą jest to, że to nie Piłsudski odegrał decydującą rolę w pobiciu bolszewików pod Warszawą, lecz gen. Tadeusz Rozwadowski, który nie tylko wypracował ostateczny plan bitwy (uderzenie dwuskrzydłowe), ale w dniach 12-18 sierpnia 1920 faktycznie dowodził polskimi wojskami. I niczego tu nie zmienią zaklęcia o genialnym Ziuku i Bohaterze.

I na koniec, Łysiak naiwnie mniema, że na świecie tę bitwę i tę wojnę ocenia się tak jak on to widzi. Nic bardziej mylnego. Przeważająca część zachodniej histografii uważa, że to Polska była w 1920 agresorem i przejawiała tendencje imperialistyczne. Przykład? Proszę bardzo. Bardzo solidna praca brytyjskiego autora Orlando Figesa pt. „Tragedia narodu – rewolucja rosyjska 1891-1924” (wyd. polskie 2009). Pisząc o wskrzeszonej Polsce, autor konkluduje: „Często niewiele trzeba, by naród poszkodowany zaczął zachowywać się jak agresor, gdy tylko Polska zdobyła niepodległość, zaczęła dumnie obnosić się z własnymi imperialnymi ambicjami”. A dalej pisze o „inwazji na Ukrainę” i „szaleńczym marszu na Kijów”. Historycy na Zachodzie nie wierzą też w nasz mit o tym, że w 1920 r. uratowaliśmy Europę przed inwazją bolszewicką – po co się więc nadymać i pisać bzdury? Świętowanie 15 sierpnia nie jest – jak sugeruje Łysiak – dla „endeków” „przykre i bolesne” – bo to jest święto Narodu. Jednak groteskowi piewcy Ziuka z uporem starają się zamienić je w święto Genialnego Wodza, i to jest traumatyczne. A co do tych komuchów i endeków, to przypomnę tylko autorowi, że w tamtych czasach (1919), to nie endecy potajemnie paktowali z bolszewikami, tylko Ziuk. O mało nie zakończyło się to utratą dopiero co odzyskanej niepodległości.

Jan Engelgard

Uchwałę lustracyjną istotnie napisaliśmy ze śp.Lechem Pruchno Wróblewskim i drem Andrzejem Sielańczykiem na kolanie w czasie krótszym, niż 5 minut – bo dostrzegliśmy niepowtarzalną szansę przeprowadzenia jej w danym momencie w Sejmie. Gdybyśmy mieli 10 minut czasu – byłaby na pewno znacznie lepsza. Nie zapomnielibyśmy np. o zlustrowaniu w pierwszej kolejności sędziów Trybunału Konstytucyjnego...

Jednak z całą pewnością kwadrans byłby zupełnie wystarczający.

A Sejmowi zajęło cztery godziny popsucie jej przez co najmniej cztery „poprawki”.

RPP: Wzrost PKB w 2011 r. może być nieco niższy niż 4,0%

Wzrost PKB w 2011 r. może być nieco niższy niż 4,0%, choć dobre wyniki I półrocza podniosą średnią całego roku, wynika z wypowiedzi członek Rady Polityki Pieniężnej (RPP), Elżbieta Chojna-Duch. Według niej, w 2012 r. wzrost PKB może wynieść 3,5-4,0%, co oznacza, że ewentualna recesja na świecie także tym razem nas nie dotknie.

"Polska ma bardzo dobre fundamenty, nasz wzrost gospodarczy jest jednym z wyższych w Europie i tak będzie w 2011 roku. Sądzę, że 4% w całym roku jest możliwe, ale niekoniecznie musi być to osiągnięte. Może być poniżej 4%, z uwagi na gospodarkę globalną, na spowolnienie w świecie" - powiedziała Chojna-Duch w wywiadzie dla TVN CNBC.

Działania rządu w związku z sytuacją na rynkach finansowych

Działania rządu w związku z sytuacją na rynkach finansowych
Zdaniem premiera, powody do zmartwień powinna mieć dziś opozycja. Donald Tusk odpowiadał w Sejmie na pytania opozycji na temat działań rządu w związku z sytuacją na rynkach finansowych. Szef rządu powiedział, że będzie z determinacją bronił Polski przed skutkami drugiej fali kryzysu gospodarczego.

Jego zdaniem, fundamentem bezpieczeństwa obywateli powinno być wzajemne zaufanie. Dodał, że czasami wypowiedzi opozycji mogą irytować, jeśli ciągle się słyszy, że Polska nie daje rady. Dodał, że opozycja jest bezradna w diagnozowaniu tego, co dzieje się na świecie oraz jeśli chodzi o realne propozycje obrony Polski przed skutkami kryzysu. Premier dodał, że opozycja nie przyjmuje do wiadomośći twardych faktów i statystyk.

Donald Tusk zaprezentował dziennikarzom ranking The Economist, w którym pokazane jest o ile w ostatnich 4 latach wzrosło PKB na głowę jednego mieszkańca. Wynika z nich, że Polska jest na 5 miejscu. Przed nami są Chiny, Indie, Argentyna i Indonezja. Największa gospodarka Europy - Niemcy - zajmuje 11 pozycję i jest drugim krajem z Unii Europejskiej po naszym w kolejności. Szef rządu zapewnił też, że nic nie wskazuje na to, aby Polskę czekała recesja. Dodał, że dwa lata temu udało się uniknąć recesji. Jego zdaniem, pod koniec sierpnia, kiedy zostaną opublikowane wszystkie dane dotyczące wszystkich państw europejskich, Polska będzie wśród trzech krajów o najwyższym wzroście gospodarczym. Dodał, że według pesymistów wzrost gospodarczy naszego kraju będzie wynosił za drugi kwartał 3,5 procent, natomiast według optymistów 4 procent. Zauważył, że średnio w strefie euro jest on poniżej jednego procenta.(...)