Adamie! Kiedyś – dawno temu – byliśmy przyjaciółmi. Teraz pragniesz mnie postawić przed sądem (właśnie otrzymałem list od Twojego adwokata), ponieważ napisałem prawdę: że jesteście – Ty i Twoi ludzie – spadkobiercami Róży Luksemburg i jej straszliwej idei wynarodowienia Polaków (oraz wszystkich innych narodów) – idei podjętej potem przez Komunistyczną Partię Polski.

Uważasz, że się mylę? Świetnie! To dlaczego grozisz mi sądem, zamiast podjąć ze mną dyskusję? A Twój adwokat pisze do mnie jakieś głupstwa o spółce giełdowej i jej interesach, którym podobno zagrażają moje poglądy. Czy idee i poglądy mają coś wspólnego z pieniędzmi i giełdą? To do tego doszedłeś? A to wstyd! Ale wróćmy do tego, co było trzydzieści kilka lat temu – do lat 70. i 80. zeszłego wieku. Pewnie pamiętasz, gdzie i kiedy się poznaliśmy – w końcu lat 70., na kolacji przy Alei Róż u Janki i Antoniego Słonimskich. Byliśmy tam w piątkę (była także Ewa), a kolacja skończyła się niezłą kłótnią między nami dwoma. Nawet chyba trochę niestosownie się zachowaliśmy – jeśli wziąć pod uwagę wiek gospodarzy oraz wiek ich gości. Ja już dobrze nie pamiętam, o co wtedy poszło, może Ty pamiętasz lepiej – wydaje mi się, że to była wielka kłótnia, nawet awantura o sprawę polską.

Ale choć się tak pokłóciliśmy, to nie umniejszyło to mojego ówczesnego podziwu i szacunku dla Ciebie – uważałem Cię nadal za rzecznika nadchodzącej polskiej wolności, także za kogoś, kto prowadzi Polskę ku wolności. Doprowadziliście ją – Ty i twoi ludzie – sam widzisz do czego. Do lotniska pod Smoleńskiem. Świadectwo tego, co wtedy o Tobie myślałem, jest w wydanej w roku 1984 w wydawnictwie Jerzego Giedroycia mojej książce „Rozmowy polskie latem roku 1983”. To na pewno pamiętasz. Przedstawiłem Cię tam jako więzionego przez totalitarne państwo bohatera Polaków. Także jako kogoś, kto w przyszłości, w wolnej Polsce, będzie strażnikiem wolności. „Kiedy Kuroń zostanie premierem – napisałem tam (w roku 1983) – to [...] posadzi Adasia. Bo Adaś nie zniesie najmniejszej niesprawiedliwości”.

O jakże strasznie się omyliłem! Ale nie byłem wówczas jedynym polskim pisarzem, który tak Cię widział. Zbyszek Herbert zadedykował Ci wiersz, Marek Nowakowski pisał o Tobie opowiadania. A potem wszyscy staliśmy z opuszczonymi rękami, próbując zrozumieć, co się z Tobą stało – dlaczego symbol wolności, więzień z ulicy Rakowieckiej, stał się symbolem Polski, której pierwszym prezydentem został złowrogi władca totalitarnego państwa.

Wolności nie da się podzielić na kawałki – nie można mieć trochę wolności, być wolnym po trosze. Albo będziemy mieli całą wolność i wtedy będziemy wolni tak, jak byli wolni Polacy w Pierwszej Rzeczypospolitej, albo będziemy czyimiś niewolnikami. Ty właśnie tego nie zrozumiałeś – chciałeś, żeby Polska miała mały kawałek, kawałeczek wolności – taki, który zamierzaliście nam dać Ty i Twoi ludzie. Taki, który nam zaproponowaliście. Ale my tego kawałka nie chcieliśmy mieć, my go nie potrzebowaliśmy. Wolność, w jej złotej całości, jest fundamentem życia polskiego. To jest jedyny fundament, na którym możemy zbudować całość naszego narodowego istnienia. Tego też nie umiałeś zrozumieć. Jeśli zechcesz przeczytać moją nową książkę, „Samuela Zborowskiego”, to tam znajdziesz obszerne wytłumaczenie i uzasadnienie mojego poglądu na problematykę polskiej wolności.

Ale może nie musisz tego czytać – bo ta wolność to już nie jest Twoja sprawa. I teraz nie możesz się już nazywać przyjacielem Jerzego Giedroycia i Zofii Hertzowej, także Konstanty Jeleński nie jest już Twoim przyjacielem. Bo Oni byli przyjaciółmi wolności. Więcej – byli obrońcami naszej wolności i wiedzieli, że musimy ją mieć w jej wspaniałej całości. Twoimi przyjaciółmi nie są już także Janka i Antoni Słonimscy. Antoni był człowiekiem wolności i na Twój widok, gdyby spotkał Cię w Alei Róż, pewnie by się odwrócił, a nawet (wiemy obaj, że potrafił być brutalny – był brutalnym obrońcą wolności) splunąłby Ci pod nogi. Tego właśnie się doczekałeś. Żeby bronić wolności, nie wystarczy wygłaszać moralnych kazań. Trzeba jej bronić całym swoim życiem.

Adamie! Co się z Tobą stało? Więźniu z ulicy Rakowieckiej – na czym polega tajemnica Twojej przemiany? Jaki dramat duchowy, jaka ponura tragedia ukrywa się za tą przemianą? Jaki jest powód tej strasznej duchowej klęski, mój (niegdyś) drogi przyjacielu?

Co zrobi przyszłość ze mną i z moimi książkami, to teraz, kiedy mam już 75 lat, mniej więcej wiadomo. A co zrobi z Tobą? Tego jeszcze nie wiadomo. Jestem jednak pewien, że także i Ty zostaniesz zapamiętany. Ale mam dla Ciebie w tej sprawie złą nawet bardzo złą wiadomość. Przyszłość będzie o Tobie pamiętać i Polacy o Tobie nie zapomną. Zostaniesz zapamiętany – jako wróg wolności.

Jarosław Rymkiewicz

List został zamieszczony w "Gazecie Polskiej"

Swoją droga dopiero teraz jakoś sie głośno zrobiło o tych dopalaczach, ciekawe czemu... (pytanie z gruntu retoryczne)

Wygrac z rzadem jakiegokolwiek panstwa na swiecie jest przeogromnie trudno a jeszcze trudniej jest wyegzekwowac zasadzone naleznosci.

Retorycznie, czy nie - ale odpowiem: ponieważ Rząd potrzebuje jakiegokolwiek sukcesu, więc chce osiągnąć go w ten sposób. Poza tym takie działanie wpisuje się w nową linię marketingu narracyjnego w postaci "Szeryf Tusk".

Jeszcze niedawno były minister Tuska, a obecnie minister Komorowskiego Sławomir Nowak łgał w żywe oczy na antenie RMF FM, że budżet Kancelarii będzie, w ramach oszczędności, zmniejszony o 11 milionów złotych. Nie omieszkał sugerować, że za śp. prezydenta Lecha Kaczyńskiego był on rozdęty, był przerost zatrudnienia itd. A tu tymczasem okazało się, że budżet kancelarii Komorowskiego przesłany do Sejmu, nie tylko nie jest obcięty o owe 11 milionów, ale jest zwiększony o kolejne 12 milionów złotych! Oznacza to, że w ramach głośno zapowiadanego przez PO odchudzania instytucji państwowych koszty funkcjonowania prezydenckiej kancelarii mają... wzrosnąć o 23 miliony złotych! W tym roku budżet ten wynosił ponad 158 milionów złotych, a w przyszłym ma wynieść dokładnie 181 milionów 833 tysiące złotych.

Charakterystyczne, że kancelaria Komorowskiego przyznała się mediom tylko do wzrostu swego budżetu o 11 milionów złotych, ale zataiła wzrost o kolejne 12 milionów złotych. Czyżby liczyła na to, że tych długich kolumn cyfr związanych z budżetem, a przesyłanych do Sejmu, nikt nie czyta?

"Rzeczpospolita" wróci w ręce państwa?
PAŃSTWOWY UDZIAŁOWIEC CHCE LIKWIDACJI PRESSPUBLIKI

Przedsiębiorstwo Wydawnicze Rzeczpospolita SA, do którego należy 49 proc. udziałów w Presspublice, spółce wydającej "Rzeczpospolitą", "Życie Warszawy" i "Parkiet", chce rozwiązania tej spółki - pisze Presserwis. Co z tego może wyniknąć? Większościowy udział należący do brytyjskiego funduszu Mecom może wrócić w ręce Skarbu Państwa.

Przedstawiciele PW Rzeczpospolita oraz dwaj członkowie zarządu Presspubliki rekomendowani przez państwowego udziałowca złożyli w piątek do sądu gospodarczego w Warszawie pozew o rozwiązanie spółki wydającej ”Rzeczpospolitą”. We wniosku napisali, że osiągnięcie celu tej spółki stało się niemożliwe oraz zaszły "inne ważne przyczyny wywołane stosunkami spółki" - informuje Presserwis.

Dzienniki będą funkcjonować bez zmian

- Powody są głównie biznesowe, bo spółka generuje straty i to co najmniej od kilku lat – mówi Maciej Olender, członek zarządu PW Rzeczpospolita. – Pozew na pewno nie wpłynie na bieżące funkcjonowanie dzienników wydawanych przez Presspublikę – dodaje Olender.

Zdaniem osoby z poprzednich władz Presspubliki, wniosek państwowego udziałowca może być próbą zablokowania ewentualnej sprzedaży udziałów przez fundusz Mecom.

Może też oznaczać próbę odzyskania tytułu "Rzeczpospolita" przez Skarb Państwa. Zgodnie bowiem z umową spółki, w przypadku jej rozwiązania lub likwidacji, tytuł ”Rzeczpospolita” wraca do państwowego udziałowca.

– Za wcześnie jest o tym dywagować – mówi Presserwisowi Olender.

Prezes nie komentuje

Prezes Presspubliki Paweł Bień (z ramienia Mecomu) był zaskoczony informacją o wniosku złożonym przez członków zarządu i PW Rzeczpospolita.

– Trudno mi to w tej chwili komentować – powiedział tylko.

Ministerstwo Skarbu Państwa próbowało w zeszłym roku sprzedać PW Rzeczpospolita, ale prywatyzacja nie doszła do skutku. W ostatniej fazie negocjacji brały udział Platforma Mediowa Point Group i Zjednoczone Przedsiębiorstwa Rozrywkowe, właściciel "Superekspresu". Równocześnie swoje udziały chciał sprzedać Mecom.

W wyniku buntu akcjonariuszy ze stanowiska szefa Mecomu ma odejść od początku 2011 roku weteran branży medialnej - założyciel i szef firmy - David Montgomery. Mecom jest notowany na londyńskiej giełdzie i skupia ponad 300 tytułów prasowych w kilku europejskich krajach. Oprócz 51 proc. udziałów w Presspublice do Mecomu należy wydająca 11 lokalnych gazet spółka Media Regionalne.

Mniej pieniędzy na nowe miejsca pracy
18 października 2010
Fot. PAP/Tomasz Gzell

W przyszłym roku budżet Funduszu Pracy na aktywną walkę z bezrobociem zamiast ponad 7 mld zł jak w tym roku, będzie miał tylko ok. 3,2 mld zł - wynika z projektu budżetu państwa, a informuje o tym "Rzeczpospolita".

Plan krytykują przedsiębiorcy i związki zawodowe i pytają, w jaki sposób rząd chce zmniejszyć bezrobocie, jeśli ogranicza pieniądze na walkę z nim. Po raz pierwszy od wielu lat nakłady na przeciwdziałanie bezrobociu będą niższe niż na wypłatę zasiłków i innych świadczeń.

Np. w tym roku urzędy pracy mają około 1,3 mld zł na wsparcie dla bezrobotnych, którzy chcą założyć własny biznes, a już w przyszłym na ten cel dostaną tylko 200 mln zł. W sumie rząd tnie pieniądze na wyposażenie stanowisk pracy i pomoc w zakładaniu firm z ponad 2 mld zł do 350 mln zł.

Jednak zdaniem cytowanego przez gazetę ministra finansów Jacka Rostowskiego, w przyspieszonym tempie wychodzimy z kryzysu i dlatego jest to moment, żeby programy wsparcia wygaszać.
PAP (przegląd prasy)