Był czas kampanii, nikt nie jest takim idiotom, żeby się chwalić podwyżką podatków. Tak na marginesie właśnie teraz PO robi to "coś" czyli podwyższa podatki, a jak wiemy gdy PO "coś" robi to zazwyczaj źle.

Ale z tym krzyzem to dobra parodia jest. Zastepczy temat jak znalazl, a ciemne masy od razu temat podlapaly, ktory powoli zaczyna dzielic spoleczenstwo. Szkoda, ze teraz bede pracowac i nie bedzie okazji obejrzenia transmisji, bo smiechu co nie miara bedzie

Dopiero teraz arcybiskup Nycz zauważa, że elementem kompromisu w sprawie krzyża powinna być gwarancja uczczenia pamięci Lecha Kaczyńskiego. Gdyby zauważył to wcześniej, nie stracilibyśmy czasu wraz z tabunem reporterów i kamerzystów obserwując w wyjątkowym skwarze zdarzenie, którego finał można było od razu przewidzieć.

Ja chciałem trochę o czym innym – o tych, którzy tego krzyża bronią, którzy stoją tam po wiele godzin. Zasłużyli na miano fanatyków i wariatów, którzy kompromitują nas przed światem. A może nie tyle zasłużyli, ile w takiej roli obsadziła ich Gazeta Wyborcza, radio Tok FM i mnóstwo innych mediów.

Z pewnością są to ludzie szczególni. Głównie starsi, bardzo radykalni w sądach, niekiedy, powiedzmy sobie to szczerze, trochę nawiedzeni. Bo trzeba być nawiedzonym aby tak się uczepić jednej sprawy. Tyle czasu bronić symbolu – będę się upierał mniej religijnego, bardziej symbolu pamięci o prezydencie i tych, którzy z nim zginęli. Ale tak samo nawiedzeni byli ludzie (też przeważnie starsze panie), którzy układali podczas stanu wojennego kwietne krzyże niszczone przez ZOMO. Albo ci którzy upierali się aby w wielu lat po zdarzeniu strzec przed domniemanym zagrożeniem grobu księdza Popiełuszki przy żoliborskim kościele świętego Stanisława Kostki. Widziałem to na własne oczy i zapewniam: tak bardzo tamte emocje nie różniły się od tych. Że sprawa była inna, nie było wolnej Polski? To prawda, teraz jest. Ale ci dzisiejsi obrońcy krzyża czują się w Polsce trochę jak w kraju okupowanym. Że nie mają racji? A może ktoś przyjrzałby się ich racjom – tak jak brane są pieczołowicie w dłonie i obracane na wszystkie strony racje antyglobalistów, anarchistów czy radykalnych ekologów chociażby.

Przez te ostatnie tygodnie nic nie było im oszczędzone. Media przedstawiały ich jako partyjną jaczejkę, bo komuś trudno sobie wyobrazić aby można było służyć tak odrażającej idei jak upamiętnienie Lecha Kaczyńskiego spontanicznie i z własnej inicjatywy. Tak samo Władysław Bartoszewski nie mógł uwierzyć, że ci co go wybuczeli na Powązkach, to nie są ludzie zwiezieni partyjnymi autobusami, a na przykład niektórzy powstańcy, którzy mogą go nie lubić.

Używano przeciw ludziom spod krzyża najbardziej absurdalnych argumentów pobrzmiewających PRL-em. Pewien politolog nazwał wystawienie krzyża „budowlaną samowolą”, a Wyborcza badała, czy zgromadzenie nie stanowi zagrożenia dla ruchu. Tak peerelowskie media odnosiły się wobec kwietnych krzyży w 1982 roku. Naturalnie ja tych czasów nie porównują, ale znajmy jakąś miarę i unikajmy podobnych gestów i wypowiedzi, bo są śmieszne. Powtórzę raz jeszcze, gdyby jakiś teren zagospodarowała sobie „zbuntowana młodzież” (najlepiej przeciw Kościołowi i polskiemu nacjonalizmowi), ton byłby diametralnie różny. Uciecha z jaką Wyborcza zachęcała do strajkowania i wagarowania przeciw Giertychowi nie miała sobie równych. Tu zaś wzywa się policjanta, a w najlepszym razie inspektora budowlanego.

A propos zbuntowanej młodzieży – kiedy pojawiłem się ze dwa razy pod pałacem prezydenckim w zwykłe dni, uderzała mnie obecność dziwnych ludzi zbierających po drugiej stronie Krakowskiego podpisy przeciw krzyzowi. Ci dziwni ludzie, z reguły młodzi (choć zdarzały się i po tej stronie krewkie starsze niewiasty) przychodzili do tamtych i próbowali ich nawracać. Te krzykliwe debaty pokazywały, że i jednym i drugim nie brakowało zacietrzewienia (a może po prostu zaangażowania we własne idee). Nota bene takie brygady krzyczące do „krzyżowców”: terroryści, a nawet obnoszące konia na biegunach jako symbol funu pojawiły się i 3 sierpnia. Czy Wyborcza i Tok FM przyznają się do nich? Bo podobno skrajności mają świadczyć na niekorzyść.

Inną sprawą są polityczne konsekwencje - wcale nie jestem pewien, czy PiS-owi alians z tymi pełnymi poświęcenia ludźmi wyjdzie politycznie na korzyść. Zwrócę wszakże na koniec delikatnie uwagę, że bez jakiejś formy rozmowy także i z „krzyżowcami” ta sprawa nie zostanie rozwiązana. A pierwsze porozumienie podpisano bez nich. Tymczasem oni uznali to miejsce za własne, poświęcili mu dużo czasu i uporu, byli tam w chwilach najczarniejszych. Wykazali się cnotą samoorganizacji – zgodnie z dobrą tradycja społeczeństwa obywatelskiego. Gnać ich? Wyśmiewać? Czy może próbować rozmawiać? Rozmowa nie będzie łatwa. Ale przecież Bronisław Komorowski chce być podobno prezydentem wszystkich Polaków.

Prawda jest taka, ze zamiast poważnie dyskutować nad takimi kluczowymi problemami jak deficyt i podatki, to gadamy o krzyżu, którego obecność w tym czy innym miejscu zdecydowaną większość ludzi Ch** obchodzi.