CBA wykryło aferę w którą zamieszani są czołowi politycy PO – Zbigniew Chlebowski i Mirosław Drzewiecki.

Jak ustaliła „Rzeczpospolita”, Centralne Biuro Antykorupcyjne prowadzące śledztwo ws. lobbingu na rzecz firm hazardowych, informowało prezydenta i premiera oraz władze Sejmu i Senatu o ogromnych stratach, jakie przyniosły zmiany w ustawie hazardowej.

W wyniku całej afery budżet państwa mógł stracić nawet 469 mln zł.

Funkcjonariuszom Centralnego Biura Antykorupcyjnego udało się ustalić, że w sprawę zamieszany jest szef Klubu PO Zbigniew Chlebowski oraz minister sportu Mirosław Drzewiecki. Co więcej CBA informowało prezydenta o przecieku w sprawie, który nastąpił zaraz po fakcie poinformowania o całej aferze premiera Donalda Tuska.

Operację „Black Jack”, bo taki kryptonim nadano sprawie rozpoczęto, kiedy w wyniku innego śledztwa na jaw wyszły zamiary dwóch biznesmenów. Planowali oni wpłynąć na korzystny dla nich i ich firm zapis w nowelizowanej ustawie hazardowej.

W wyniku dalszego śledztwa i podsłuchów telefonicznych, agenci CBA dowiedzieli się, że rozpracowywani biznesmeni mieli stały kontakt z Chlebowskim i Drzewieckim oraz kilkanaście razy się z nimi spotykali.

„Rzeczpospolita” ujawnia fragmenty rozmów polityków PO z biznesmenami:

– Na 90 procent, Rysiu, że załatwimy. Tam walczę, nie jest łatwo – zapewniał Chlebowski jednego z biznesmenów.

– Biegam z tym sam, blokuję sprawę tych dopłat od roku. To wyłącznie moja zasługa – mówił przy innym spotkaniu.

Sprawa wydaje się być jeszcze bardziej złożona, kiedy na jaw wychodzą informacje o tym, że 12 sierpnia CBA poinformowało o całej sprawie Donalda Tuska z zaznaczeniem „najwyższej ostrożności przy udostępnianiu załączonych materiałów osobom trzecim”. Po niespełna dwóch tygodniach kontakty biznesmenów urywają się. Podczas jednej z ostatnich rozmów mężczyźni wymieniają uwagi i spostrzeżenia wynikające z faktu, że „interesuje się nimi CBA”. 18 września prezydent Lech Kaczyński zostaje poinformowany o domniemanym przecieku premiera.

Źródło: „Rzeczpospolita”

Jan Kosek, biznesmen z afery hazardowej, został w 2007 r. zgłoszony do prac nad projektem o grach losowych.
Koska zgłosił Związek Pracodawców Prowadzących Gry Losowe i Zakłady Wzajemne - wynika z dokumentów złożonych w Ministerstwie Finansów. Biznesmen jest wiceprezesem tego stowarzyszenia.

Związek wytypował Koska, by ten walczył o zniesienie obciążeń wobec firm zajmujących się hazardem.

Przypominamy fragment stenogramów z podsłuchów założonych przez CBA, opublikowanych dziś przez "Rzeczpospolitą":

17 maja 2009 r. Jan Kosek rozmawia z Ryszardem Sobiesiakiem.

J.K.: Oni (chodzi m.in. o Zbigniewa Chlebowskiego – red.) to zblokują?

R.S.: On (Chlebowski – red.) mówi tak. Opierd...em go za to, że mówił co innego, że przynajmniej pół roku spokoju.

27 sierpnia 2009 r. Kosek rozmawia z Sobiesiakiem.

R.S.: Wycofałem Magdę (córkę Sobiesiaka, która starała się o kierownicze stanowisko w Totalizatorze Sportowym – red.), bo tam KGB, CBA... – jak się spotkamy, to ci powiem – donosów było tyle, że k... wiesz... ze względu na mnie oczywiście.

Nazwisko Jana Koska - jednego z biznesmenów zamieszanych w aferę hazardową - widnieje na liście wpłat na fundusz wyborczy Platformy Obywatelskiej z 2005 r. Firmy Koska znajdują się w tej samej wsi i na tej samej ulicy co osławiona spółka Agemark rzecznika rządu Pawła Grasia.

Jan Kosek to biznesmen zamieszany wraz z prominentnymi politykami PO (Zbigniew Chlebowski, minister Mirosław Drzewiecki) w aferę hazardową, którą opisała dziś "Rzeczpospolita". Działający w branży automatów do gry przedsiębiorca przyznał w TVN24, że mógł wpłacić na Platformę Obywatelską "kilkanaście tysięcy złotych".

Jak sprawdził portal Niezalezna.pl - nazwisko Jana Koska widnieje na liście wpłat z 2005 r. Osoba o tych personaliach wpłaciła na fundusz wyborczy PO aż 18 tysięcy złotych.

W rubryce przeznaczonej na nazwę miejscowości, z której pochodził wpłacający, wpisano Kraków - lokalizacja więc się zgadza. Zamieszany w aferę hazardową biznesmen Jan Kosek działa bowiem w kilku spółkach, których siedziba znajduje się w podkrakowskiej wsi Zabierzów. Firmy te - częściowo powiązane z kapitałem austriackim - zajmują się m.in. produkcją, montażem i dystrybucją automatów oraz oprogramowaniem komputerowym.

Co ciekawe - w tej samej wsi i na tej samej ulicy co firmy Koska znajduje się osławiona spółka Agemark Pawła Grasia i Niemca Paula Roglera.

niezalezna.pl

Irlandczycy po raz drugi biorą dziś udział w referendum nad Traktatem Lizbońskim. Głosy rozkładają się po równo.

Irlandia jest jedynym krajem unijnym, w którym referendum w sprawie traktatu reformującego Unię jest narzucone konstytucyjnie. Niemal 30 proc. mieszkańców uważa, że głosowanie jest zbyteczne, bo juz raz - 12 czerwca 2008 roku - wyrazili swoje zdanie, którego nie zmienili. Kolejnych 25 proc. jest niezdecydowanych, jaki głos oddać.

Zwolennicy traktatu z premierem Brianem Cowenem na czele przez ostatni tydzień robili wszystko, by zachęcić rodaków do zmiany zdania. Udało im się pozyskac o 6 proc. więcej głosów niż rok temu - popiera ich 33 proc. społeczeństwa.

Głosowanie rozpoczęło się o godz. 7 rano czasu lokalnego i potrwa do godziny 22, a jego wynik poznamy w sobotę. Irlandzki rząd wyklucza możliwość kolejnego referendum. Jak powiedział w ubiegłym tygodniu Brian Cowen, "nie będzie trzeciej Lizbony", bo wtedy mogłaby "powstać Europa dwóch prędkości”.

Prezydent Lech Kaczyński zapowiedział, że jeśli Irlandia poprze traktat, Polska podpisze dokument już w połowie przyszłego tygodnia.

(ks, dw-world.de, tvn24.pl, rmf.fm)

uwazam, ze sprawa jest przegrana i europa "demokratycznie" wkroczy w nowa ere...

Rząd w Berlinie skieruje kolejne miliardy euro na pomoc dla przemysłu okrętowego, aby w ten sposób uratować nie tylko dziesiątki tysięcy miejsc pracy w stoczniach i zakładach kooperujących, ale także uchronić przed likwidacją niemiecki sektor produkcji statków.
Hamburski koncern stoczniowy Hapag-Lloyd wystąpił o rządowe gwarancje kredytowe na łączną kwotę 1,2 miliarda euro. Kilka tygodni wcześniej stoczniowa grupa kapitałowa Hegemann-Gruppe z Bremy również zwróciła się do rządu o podobną pomoc finansową. I kanclerz Angela Merkel, nie pytając o zgodę Komisji Europejskiej, nie tylko obiecuje pomoc stoczniom, ale – jak dowodzą jej wcześniejsze decyzje – zapewne słowa dotrzyma. Niemcy zresztą nie bawią się w żadne pozory i otwarcie mówią, że pomagają stoczniom, aby ratować ten przemysł i miejsca pracy, a z Brukselą najwyraźniej niespecjalnie się liczą, bo ta stanowczość już nieraz okazała się skuteczna. Szkoda, że takiej stanowczości zabrakło swego czasu polskim władzom…

Grupa Hegemann, zatrudniająca 2300 pracowników w stoczniach w miejscowościach Wolgast i Stralsund, wystąpiła o wielomilionowy kredyt, który w 90 procentach ma być gwarantowany przez niemiecki rząd. Biuro prasowe stoczni w Wolgast nie potwierdziło tych informacji ani im nie zaprzeczyło. O podobną pomoc wystąpił także jeden z największych niemieckich armatorów i koncernów stoczniowych, hamburski Hapag-Lloyd (60 tys. pracowników na całym świecie, posiada stocznie, statki i inne firmy, jest spółką-córką turystycznego koncernu TUI). Także ten hamburski potentat nie potrafi wyjść z kryzysu finansowego bez rządowej pomocy i – co potwierdza biuro prasowe koncernu – otrzyma on gwarancje kredytowe na łączną sumę 1,2 miliarda euro. Pieniądze te będą gwarantowane po 50 proc. zarówno przez land Hamburg, jak i przez rząd federalny.
Komisja uznaniowa założonej przez rząd federalnej fundacji ratowania niemieckiej gospodarki (Wirtschaftsfonds Deutschland – w skład komisji uznaniowej wchodzą przedstawiciele kilku ministerstw, którzy rozpatrują wnioski o przyznanie państwowej pomocy finansowej) wyraziła wstępną zgodę na przyznanie obydwu wymienionym podmiotom pokaźnej pomocy finansowej. W sprawie Hapag-Lloyd ustalono nawet wysokość pomocy na 1 miliard 200 milionów euro, ale ze względu na odłożenie posiedzenia w tej sprawie parlamentarnej komisji budżetowej, która zbierze się dopiero dzisiaj, sprawy jeszcze nie dokończono.
Ponadto senat Hamburga (ten land posiada 23 proc. akcji w Hapag-Lloyd) postanowił zwiększyć swój udział kapitałowy w koncernie o 800 milionów euro. Gdyby nie pomoc finansowa z zewnątrz, już w listopadzie tego roku firma nie miałaby żadnych pieniędzy ani na produkcję, ani na wypłaty. Tegoroczne straty Hapag-Lloyd sięgnęły 900 milionów dolarów, a przewidywane straty na następny rok są szacowane na około pół miliarda dolarów. Ale pomimo takich pesymistycznych prognoz, tylko po to, aby utrzymać miejsca pracy, państwo niemieckie postanowiło wesprzeć finansowo koncern Hapag-Lloyd.
Globalny kryzys odbija się niekorzystnie także na niemieckich stoczniach, ale państwo niemieckie (nawet w beznadziejnych sytuacjach) robi wszystko, aby uratować miejsca pracy w stoczniach. Owszem, wszystkie stocznie musiały przeprowadzić zwolnienia grupowe, ale w dalszym ciągu – jak podaje branżowy związek zawodowy IG Metal – w niemieckich stoczniach pracuje łącznie 17,5 tys. ludzi, a w przyszłym roku liczba ta zmniejszy się jedynie do 16,7 tys. pracowników. Do tego trzeba doliczyć setki firm, które kooperują ze stoczniami i zatrudniają dziesiątki tysięcy pracowników. Zamknięcie stoczni groziłoby, że i one zbankrutują, a przynajmniej przeprowadzą duże zwolnienia.
Angela Merkel, będąc w tym roku na narodowej konferencji przemysłu morskiego (Maritimen Konferenz) w Rostoku, obiecała niemieckim stoczniowcom, że rząd w dobie kryzysu nie będzie chował głowy w piasek i wspomoże przemysł okrętowy. Koordynator rządowy do spraw branży stoczniowej Dagmar Woehrl uściśliła, że rząd zamierza chronić producentów statków przed likwidacjami m.in. poprzez dostęp do miliardowych kredytów i gwarancji kredytowych. Ponadto rząd zamierza zdecydowanie zwiększyć publiczne zamówienia na statki strażackie, ratownicze, pomocy technicznej czy policyjne, co ma także wzmocnić pozycję finansową niemieckich stoczni. Zamówienia te trafią do niemieckich stoczni bałtyckich.
Merkel dotrzymała słowa i faktycznie hamburskie zakłady stoczniowe Blohm+Voss (Schiffswerft und Maschinenfabrik) otrzymały już w tym roku od państwa dodatkowe zamówienia na okręty wojenne, aby w ten sposób uratować koncern od bankructwa. Bundesmarine zamówiło w stoczniach Blohm+Voss fregatę typu F125 oraz korwetę typu K131, które będą budowane wcześniej, niż wstępnie planowano. Inwestycja ta, warta co najmniej kilkaset milionów euro, będzie finansowana przez niemiecki rząd i pozwoli uratować zagrożonych likwidacją 1700 miejsc pracy.
Według informacji prasowych w ciągu tylko dwóch pierwszych miesięcy funkcjonowania państwowej fundacji ratowania gospodarki wpłynęło do niej aż 1194 wniosków o udzielenie pomocy w łącznej wysokości ponad 4,5 miliarda euro. A następne w kolejce po odbiór państwowych pieniędzy stoją już m.in. tak znane firmy, jak Porsche, BMW, Ford, koncern budowlany Hochtief i niemiecka fabryka samochodów Iveco. W sumie fundacja Wirtschaftsfonds Deutschland dysponuje 115 miliardami euro, z czego 75 miliardów są to gwarancje rządowe na kredyty, a 40 miliardów jest przeznaczonych na udzielanie kredytów poprzez państwowy bank KfW.

Waldemar Maszewski, Hamburg