Natomiast wg jakiegos gejucha KPH Szczecin (wywiad w koszernej)- w Szczecinie zyje 30 tysiecy homoseksualistow!!! to chyba nie wymaga komentarza;]

Anna Łukaszuk: Ile gejów i lesbijek żyje w Szczecinie?

Daniel Michalski: Naszym zdaniem około 30 tysięcy. Niemal połowa jest aktywna - przychodzi do klubów, działa na rzecz tolerancji. Pozostali często albo odcinają się od środowiska, albo boją się ujawnić. Potrafią nawet tworzyć białe małżeństwa z osobami płci przeciwnej. Boją się mówić o swojej orientacji. Prawdziwy obraz liczby osób homoseksualnych w naszym regionie widać choćby na forach internetowych i serwisach, gdzie zamieszcza się anonse.

Miesiąc temu przypadkowego geja dwóch mężczyzn ciężko pobiło w pobliżu klubu, w którym spotykają się homoseksualiści. Bo uznali, że jakiś pedał musi dostać wpier... Czy Szczecin jest homofobiczny?

Trudno jednoznacznie odpowiedzieć. Ale myślę, że tragicznie nie jest. Nigdy ani ja, ani nikt z moich znajomych nie zostaliśmy pobici, mimo że od trzech lat aktywnie udzielam się w mediach i nie kryję tego, że jestem gejem. Jakiś czas temu mieszkałem z moim partnerem w bloku na Niebuszewie. Mówi się, że to zła dzielnica, że na każdym rogu biją. Tymczasem ja wielokrotnie spotykałem sąsiadów w przebraniu Drag queen [określenie mężczyzny w stroju kobiety występującego na estradach klubowych - przyp. red.]. Nigdy nikt mnie nie obrażał. Ale to nie znaczy, że w naszym mieście problem homofobii nie istnieje. Gdyby tak było, nie powstałby w Szczecinie oddział KPH. Poza tym wydaje mi się, że problem jest mało widoczny, bo tu nic się nie dzieje. Nie ma marszów równości, gejowskich klubów jest niewiele.

A jak jest w innych miastach?

W ponaddwumilionowej Warszawie każdy żyje własnym życiem, ludzie nie oglądają się na innych, nie wtrącają się w ich prywatność. Nikogo nie obchodzi, czy ktoś jest hetero, czy nie. Duże zmiany nastąpiły w Poznaniu. Na tegorocznym marszu równości pierwszy raz od sześciu lat nie było grup neofaszystowskich, nikt nie rzucał w nas kamieniami. Dobrym przykładem jest też Trójmiasto. Tam KPH działa bardzo aktywnie, współpracuje z władzami, bierze udział w imprezach kulturalnych.

W punkcie konsultacyjnym, który uruchomiliście przy szczecińskim KPH, można bezpłatnie skorzystać z pomocy prawnika i psychologa. Jakie jest zainteresowanie?

Nie potrafimy jeszcze podać konkretnych liczb, ale zainteresowanie jest duże. Jeżeli ktoś czuje się dyskryminowany, może w trzeci czwartek każdego miesiąca przyjść do kancelarii Agnieszki Stach. Można też napisać e-maila. Do psychologa można napisać e-maila albo porozmawiać z nim na Skype lub Gadu-Gadu [dokładne namiary na stronie www.szczecin.kph.org.pl - przyp.red.].

Jakie pytania ludzie zadają?

Najczęściej pytają, jak powiedzieć o swym homoseksualizmie rodzicom czy babci, czy homoseksualizm jest w sprzeczności z wiarą katolicką, jak i czy ujawniać się przed znajomymi i pracodawcą. Ale są i tacy, którzy pytają, czy jeśli pojadą pod namiot z kolegą, który jest gejem, to on może ich zgwałcić.

Co szczecińskie KPH chciałoby zmienić w naszym mieście?

Zaktywizować środowisko, przekonać instytucje kultury i włodarzy miasta, że też mamy coś do powiedzenia. Ubiegamy się o miano Europejskiej Stolicy Kultury, zgłosiliśmy się więc do instytucji Szczecin 2016. Przecież geje i lesbijki też mają prawo tworzyć kulturę. W styczniu zamierzamy przełamać zastój i zorganizować trzydniowy Queer Festiwal [queer określa ludzi, którzy nie są heteroseksualni. To geje, lesbijki, ale także transseksualiści czy ludzie interseksualni - przyp. red.]. Podczas festiwalu zamierzamy zorganizować dyskusje, warsztaty, porady psychologiczne i prawne. Będzie też debata pt. Obraz kobiety w XXI wieku". Zaprosiliśmy m.in. Renatę Zarembę i Małgorzatę Jacynę-Witt. Może ten festiwal wzbudzi dyskusję, a może wyzwoli w mieszkańcach homofobię. Ale mamy nadzieję, że tak nie będzie.

em widze masz jednak jakies ciagotki nie martw sie pod koniec stycznia ogolno-polski zjazd tranwestytow i draq-quen jest w szczecinie. tez sie przebierzesz?

a co do nibuszewa to potwierdzam nawet wiem kto to

Podczas, gdy społeczeństwa zachodu pogrążają się w dekadencji i upadku moralności, w Afryce co raz większa ilość państw zaostrza prawo przeciwko praktykom homoseksualnym. Tamtejsza ludność ma dość propagandy, za którą stoją obcy aktywiści z USA, czy Europy.

Uganda stoi o krok od uchwalenia przepisów, które homoseksualizm zaczną karać śmiercią. Pomysłodawca projektu, członek partii rządzącej David Bahati twierdzi, iż nikt nie rodzi się homoseksualistą, odpowiedzialne za dewiacje mają być obce wpływy. – Ta ustawa ma chronić kulturę naszego narodu przed zakusami bojowników o prawa seksualne, chcących narzucić Ugandyjczykom swoje zasady swobody seksualnej – tłumaczy Bahati. Inicjatywa ustawodawcza cieszy się szerokim poparciem w ugandyjskim społeczeństwie, jednak podobne prawa nie są czymś obcym Afryce.

Nigeria czeka na wejście w życie podobnych przepisów. Już teraz prawo w północnych stanach przewiduje karę śmierci dla homoseksualistów. Podobnie jest w Sudanie. W kwietniu Republika Burundi dołączyła do grupy 37 krajów afrykańskich, w których stosunki seksualne między osobami tej samej płci są nielegalne. Egipt i Mali także idą w tym kierunku, wykorzystując w tym celu przepisy regulujące kwestie moralności.

Nowa ustawa w Ugandzie spotyka się z sprzeciwem części opinii międzynarodowej, która będzie dążyć do złagodzenia części nowych praw, jednak Bahati mówi, iż politycy nie zamierzają ulegać zagranicznym naciskom. Nie będziemy igrać z przyszłością naszych dzieci i handlować wartościami – zastrzega pomysłodawca zmian.

W przygotowaniu projektu udział brali działacze chrześcijańskiego ruchu antyhomoseksualnego z USA. Projekt Bahatiego powstał kilka tygodni po konferencji i wzbudził wątpliwości nawet wśród zagorzałych przeciwników homoseksualizmu za oceanem. Scott Lively - przewodniczący kalifornijskiej organizacji Abiding Truth Ministries - określił propozycję jako "zbyt surową", choć jednocześnie chwalił jej autorów. – Nie należy się dziwić współczesnym Ugandyjczykom, którzy są niezadowoleni z faktu, że działacze homoseksualni z Europy i Stanów Zjednoczonych agresywnie dążą do promowania homoseksualizmu w ich kraju. Gdyby fragmenty dotyczące kar zostały odpowiednio zmienione, proponowane zapisy stanowiłyby zachęcający krok we właściwym kierunku. Zasługiwałyby na poparcie ze strony chrześcijańskich wiernych – uważa Lively.

Spotkać się można również ze zwolennikami radykalniejszych kroków. Kilka dni temu w Entebbe dwustu przywódców religijnych, działających w ramach wpływowej Międzyreligijnej Rady Ugandy, domagało się zerwania dyplomatycznych więzi z "bezbożnymi" krajami Zachodu, m.in. Wielką Brytanią, Szwecją i Kanadą, które chcą "narzucić homoseksualizm Ugandyjczykom". – Państwa te powinny uszanować nasze wartości duchowe, zamiast się wtrącać – uważa sekretarz generalny rady Joshua Kitakule.

Z przepisów wprowadzających nowe kary dla homoseksualistów zadowolony jest ugandyjski minister ds. etyki i prawości James Nsaba Buturo. Jego zdaniem Uganda staje się dla świata wzorem do naśladowania.

– Cieszymy się, że wszyscy interesują się tym, co się dzieje w naszym kraju. Dzięki temu Uganda ma szansę zostać liderem tam, gdzie jest to niezbędne. Nowe prawo nie tylko określi wartości, jakie wyznajemy, ale też zapewni przywództwo na całym świecie – przekonuje minister.

W Polsce nigdy nie doczekamy się takich problemów z bardzo prostego powodu...