100-150 kibiców Herthy BSC Berlin wbieglo na murawe po kolejnym przegranym meczu u siebie

tutaj skróty

Wczoraj około godziny 18:30 fani Legii z okazji imienin złożyli pamiątkowy wieniec oraz znicze pod pomnikiem marszałka Józefa Piłsudskiego. Przypomnijmy, że Józef Piłsudski od kilkudziesięciu lat jest patronem stadionu Legii przy ulicy Łazienkowskiej.
Fani Legii mają nadzieję, że po oddaniu do użytku nowego stadionu, dotychczasowa jego nazwa zostanie utrzymana.

Radosław K. otrzyma odszkodowanie za pobicie podczas piłkarskich derbów ŁKS - Widzew w 2004 roku.

Mężczyzna doznał poważnego urazu przegrody nosowej i do dziś odczuwa tego skutki. W piątek Sąd Rejonowy dla Łodzi Śródmieścia przyznał mu 10 tys. 526 zł odszkodowania i zadośćuczynienia. Pieniądze wypłaci PZU, z którym ŁKS miał podpisaną umowę.

- To precedensowy wyrok - komentuje radca prawny Bartłomiej Dyba-Bojarski, pełnomocnik poszkodowanego.

Zdaniem sądu, w ramach imprez masowych, jakimi są mecze piłkarskie, organizator powinien zapewnić porządek i ochronę na stadionie. Jeśli tak się nie dzieje, to ofiary pobić mogą domagać się odszkodowania.

- Podczas meczu Radosław K. był bity i kopany po całym ciele - mówiła sędzia Anna Domarecka, uzasadniając wyrok, który jeszcze nie jest prawomocny. - Dokonała tego grupa kibiców, którzy byli pijani i czuć od nich było zapach marihuany. Poszkodowany doznał złamania przegrody nosowej. Ponadto podarto mu kurtkę. Sprawców pobicia nie wykryto i sprawa została umorzona.

Sędzia Domarecka wyjaśniła, że na zasądzoną kwotę składają się: 10 tys. zł zadośćuczynienia oraz 526 zł odszkodowania - m.in. za leki przeciwbólowe i za dojazdy do placówek medycznych. Biegli orzekli, że z powodu pobicia pan Radosław doznał 5-procentowego uszczerbku na zdrowiu.

Poszkodowany nie przybył do sądu na ogłoszenie wyroku, bowiem - jak wyjaśnił jego pełnomocnik - zatrzymały go obowiązki służbowe.

- Wyrok jest dla nas korzystny, ponieważ sąd podzielił nasze stanowisko i uwzględnił wysokość roszczeń - zaznaczył Bartłomiej Dyba-Bojarski. - Mam nadzieję, że wyrok przyczyni się do tego, że organizatorzy imprez sportowych w większym stopniu będą dbać o bezpieczeństwo widzów. Nie może być tak, że organizator pobiera pieniądze za bilety, a nie zapewnia należytego bezpieczeństwa na widowni.

Czy nie dało się załatwić sprawy polubownie z PZU?

- Nie, chociaż wystąpiliśmy do ubezpieczyciela, aby zapłacił mojemu klientowi odszkodowanie i zadośćuczynienie, ale odpowiedź była odmowna. Dlatego skierowaliśmy sprawę do sądu. Podczas rozprawy przedstawiciel ubezpieczyciela zadawał pytania, z których wynikała teza, że skoro pan Radosław poszedł na mecz derbowy, to mógł się liczyć z tym, że zostanie pobity. Ponadto pytano go, dlaczego, jako kibic Widzewa, usiadł w sektorze, w którym siedzieli kibice ŁKS.

Do dramatycznego zdarzenia doszło 5 listopada 2004 roku na stadionie ŁKS. Pan Radosław wybrał się na mecz z kolegami, z których niektórzy przyszli z nastoletnimi synami. Usiedli na trybunach w pobliżu fanów ŁKS, którzy wyczuli, że przybysze są sympatykami Widzewa. Dlatego, gdy piłkarze Widzewa strzelili bramkę, postanowili wymierzyć "sprawiedliwość".

- Mój klient po raz pierwszy został pobity na trybunie w sytuacji, gdy stanął w obronie zaczepianego kolegi z synem - wyjaśnia Bartłomiej Dyba-Bojarski. - Został przewrócony i skopany. Potem wyrwał się, uciekł na koronę stadionu i tam po raz drugi został zaatakowany. Doznał urazu głowy i złamania nosa. Został opatrzony przez załogę pogotowia ratunkowego. Szczególnie bolesne okazało się przesunięcie przegrody nosowej, na co pan Radosław do dzisiaj narzeka.

O tym, ilu ochroniarzy potrzeba do zabezpieczenia imprezy masowej, mówi ustawa o bezpieczeństwie imprez masowych. W przypadku imprezy masowej podwyższonego ryzyka, jak np. derby, na każde 200 osób potrzeba co najmniej 15 członków służb: porządkowej i informacyjnej. W przypadku imprezy masowej niebędącej imprezą masową podwyższonego ryzyka na 300 jej uczestników wymaganych jest co najmniej 10 członków służb: porządkowej i informacyjnej.

- Podczas imprez masowych na terenie obiektu przebywa tylko wynajęta ochrona - mówi Radosław Kluska, rzecznik Straży Miejskiej w Łodzi. - My delegujemy obserwatora, który ma za zadanie zbadać zgodność przebiegu imprezy z warunkami otrzymania decyzji o możliwości jej realizacji. Taka osoba jest nierozpoznawalna, ubrana po cywilnemu. Sprawdza m.in. ilu jest ochroniarzy, a ilu uczestników oraz w jakich godzinach odbywa się impreza. Niestety, zdarzają się sytuacje, kiedy liczba ochroniarzy jest niewystarczająca. Wówczas obserwator spisuje protokół i przekazuje go do Centrum Zarządzania Kryzysowego, które wszczyna postępowanie wyjaśniające. Obserwator kontaktuje się też w razie potrzeby z policją.

- Sytuacja, kiedy ochroniarzy było zbyt mało, zdarzyła się na przykład podczas występu Mariusza Pudzianowskiego w hali MOSiR w Łodzi. Na imprezę weszło około 150 ludzi więcej niż planował organizator. Jednak chociaż sprzedał więcej biletów, to nie zatrudnił dodatkowych ochroniarzy - opowiada Piotr Modrzejewski z wydziału zarządzania kryzysowego i bezpieczeństwa łódzkiego magistratu. - Organizator został pouczony.

Tyle że podczas gali z udziałem popularnego strongmana na widowni nikt nikogo dotkliwie nie pobił.

Zarząd Lecha Poznań oburzony ostatnimi artykułami "Gazety Wyborczej" na temat klubu rozwiązał z nią we wtorek umowę patronacką. Kolejorz po raz kolejny wsparł także Stowarzyszenie Kibiców "Wiara Lecha" i zapowiedział, że dalej będzie z nim współpracował.

Decyzja poznańskiego klubu podyktowana jest serią artykułów dziennika, w których to opisana jest współpraca klubu z "Wiarą Lecha". Czarę goryczy przelał tekst we wtorkowym wydaniu, pt. "Kibolski Klub Sportowy Lech". Gazeta pisze w nim, że Lech szczyci się ową współpracą z Wiarą Lecha, a tymczasem niektórym z jej członków zarzuca się handel narkotykami, także na stadionie przy ul. Bułgarskiej. I klub nic z tym nie robi. Ponadto fani mieli zastraszać na trybunach pracowników firmy ochroniarskiej, bić się z innymi kibicami na słynnych już ustawkach itd.

- W związku z cyklicznie pojawiającymi się publikacjami dziennika "Gazeta Wyborcza" szkalującymi klub KKS Lech Poznań SA informujemy, że zawarte w nich informacje są pomówieniami, naruszają dobra osobiste zarówno klubu, jak i jego pracowników i przede wszystkim kibiców. KKS Lech Poznań uznaje podane w nich informacje za tendencyjne i zniesławiające, w związku z czym w dniu dzisiejszym jednostronnie rozwiązał w trybie natychmiastowym łączącą klub oraz Gazetę Wyborczą umowę patronacką - poinformował we wtorek Kolejorz w przesłanym do mediów oświadczeniu.

Co więcej, zarząd klubu po raz kolejny podkreślił, że jest zadowolony z dotychczasowej współpracy z "Wiarą Lecha", "uznaje ją za wzorcową i będzie z kibicami ją prowadził na dotychczasowych partnerskich zasadach".

Te partnerskie zasady oznaczają, że Kolejorz konsultuje z fanami wiele spraw dotyczących prowadzenia klubu: ot chociażby ceny biletów. Za porządek na stadionie przy ul. Bułgarskiej odpowiadają właśnie fani i od długiego już czasu w Poznaniu nikt nie słyszał o jakichkolwiek burdach. To "Wiara Lecha" zajmuje się także dystrybucją biletów na mecze wyjazdowe. Kolejorz wychodzi z prostego założenia, że dobrą piłkę chce robić właśnie dla fanów i w kwestiach "kibicowskich" to nie on jest tutaj najmądrzejszy.

Wnioski z takiego postępowania? To działa. Mecze Lecha to piłkarskie święta z pięknymi oprawami, których wielu w lidze im zazdrości. Piłkarze zaś, gdy niedawno nie mieli jeszcze sponsora na koszulkach reklamowali akcję charytatywną, jedną z wielu, zorganizowaną właśnie przez "Wiarę Lecha". Klub zgodził się na to zagranie bez chwili wahania.

Miarka się przebrała. Możemy po raz kolejny pokazać, że poznaniacy i wielkopolanie, a wśród nich klub Lecha Poznań, kibice Lecha Poznań oraz członkowie stowarzyszenia Wiara Lecha, prezentują siłę, której nie można lekceważyć i z którą należy się liczyć, szczególnie w naszym regionie.

Piszę POZNANIACY I WIELKOPOLANIE, bo to właśnie nas zajadle atakuje warszawska Gazeta Wyborcza i warszawscy dziennikarze, nie mogąc znieść, że w Poznaniu mamy pełne trybuny i potrafimy coś stworzyć, w przeciwieństwie do Warszawy.

Lech Poznań zawsze był, jest i będzie klubem wielkopolan, w którym ważne jest powiązanie klubu z regionem i kibicami. Lech zawsze będzie blisko swoich kibiców, bo taka zawsze była jego specyfika i na pewno nie wpłyną na to, żadne sterowane i manipulowane paszkwile tworzone przez dziennikarskie miernoty rodem z ulicy Czerskiej.

Zaczynamy akcję bojkotu Gazety Wyborczej, będzie on polegał na uderzaniu w finanse Gazety Wyborczej, bo to najlepiej przemawia do zwojów mózgowych decydentów.

NIE KUPUJEMY GAZETY WYBORCZEJ

NIE OGŁASZAMY SIĘ W WYBORCZEJ

NIE WCHODZIMY NA STRONY INTERNETOWE GAZETY WYBORCZEJ

Matka kibica Lecha o narkotykach na stadionie w Poznaniu

Zakłada szalik nawet latem, po powrocie z meczu jest dziwnie podekscytowany i rozmawia z kolegami o nowej trawie na stadionie przy Bułgarskiej – oto kibic Lecha – narkoman.

Po głośnych publikacjach „Gazety Wyborczej” o tym, że kibice Kolejorza to mafia, która na meczach handluje narkotykami, rozpętała się głośna dyskusja. Dziesiątki tysięcy poznaniaków, którzy chodzili i chodzą na mecze Lecha, a jakoś nigdy nikt im narkotyków nie próbował sprzedać, teraz śmieją się z dziennikarzy GW, ale oto mamy dowód, że „Wyborcza” pisała prawdę. Pani Hania z Łazarza napisała taki oto list do redakcji, który zupełnym przypadkiem trafił do Zenona Zabawnego:

„Droga redakcjo!
Bardzo dziękuję za artykuł o narkotykach na stadionie w Poznaniu, bo dopiero on pomógł mi rozwiązać zagadkę, jaką było dziwne zachowanie mojego syna.

Otóż, mój 17-letni Pawełek jakiś czas temu wybrał się na mecz Lecha w Poznaniu i tak mu się spodobało, że zaczął chodzić na wszystkie mecze. To kompletnie go odmieniło. Nagle mecze stały się dla niego ważniejsze od oglądania ulubionych seriali i filmów w telewizji (opuścił nawet „Władcę pierścieni” na TVN!) – na całe sobotnie wieczory znikał, jadąc na stadion, tłumacząc, że taki mecz to dopiero jest coś.

To nie wszystko. Zauważyłam, że po powrocie zachowywał się bardzo dziwnie. Czasem wracał dziwnie pobudzony, podekscytowany, coś sobie podśpiewywał pod nosem, a innym razem bywał całkiem załamany, wkurzony i zirytowany. Już ta huśtawka nastrojów zaczęła budzić mój niepokój. Jakby tego było mało, Pawełek wychodząc z domu, zaczął zakładać na siebie niebiesko-biały szalik i co ciekawe ubierał go nawet, gdy było upalne sierpniowe popołudnie! Teraz już wiem, że to po narkotykach dostaje się takich zimnych dreszczy.

Do tego narkotyki spowodowały u niego jakieś homoseksualne skłonności. Kilkakrotnie słyszałam, jak mruczy pod nosem coś w rodzaju „Moja jedyna miłość to kolejorz” – udało mi się ustalić, że pracownik kolei, który uwiódł mojego syna ma naprawdopodobniej na imię Lech. Jako światła obywatelka czytająca „Gazetę Wyborczą” wiem, że homoseksualizm jest zupełnie normalny, ale fakt, że wcześniej interesował się dziewczynami trochę mnie zdziwił.

Podejrzenie, że może chodzić o narkotyki, potwierdziło kolejne zdarzenie. Pewnego wieczoru wyszłam do sklepu po masło i zauważyłam grupkę idącej młodzieży. Wszyscy krzyczeli, wymachiwali szalikami i podskakiwali w jakimś narkotycznym zwidzie. Z przerażeniem zauważyłam, że jednym z tych naćpanych młodzieńców jest mój Pawełek!

Mimo poważnej rozmowy syn zaprzecza, że chodzi na mecze, bo może tam kupić narkotyki, ale sama go przyłapałam, jak rozmawiał z kolegą przez telefon i w pewnym momencie powiedział „A wiesz, że na mecz z Legią ma być nowa trawa?”

Teraz po artykułach „Gazety Wyborczej” mam już pewność. Mam nadzieję, że ujawnione fakty pomogą w likwidacji rozgrywek piłkarskich w Polsce. Przecież nie ma co się oszukiwać – jeśli ktoś lubi oglądać mecze piłkarskie, musi być narkomanem!

Pozdrowienia dla redakcji

Pani Hania z Łazarza”

Mam nadzieję, że wkrótce redaktorzy "Gazety Wyborczej" znajdą kolejne dowody, że my tu w Poznaniu na te mecze chodzimy po narkotyki, a nie sportowe emocje.

http://www.wykop.pl/ramka/343764/matka-o-narkotykach-na-stadionie/

to jest najlepsze

hahahaahhahahaha