A ja powiem tak. Jaki by ten Smolny nie był, jakich transferów udanych i tych nieudanych przeprowadził, jak ten klub by nie stał obecnie marketingowo (a raczej nie stoi) i wszystko inne i te dobre rzeczy i te złe to wkońcu, po tylu latach, mam autentyczna radość po strzelonych bramkach, po udanych akcjach, po zajebistych meczach, gdzie chłopaki walczą na całego (vide Poznań). Te wszystkie niedociągnięcia, nawet katastrofalne i niezrozumiałe decyzje schodzą jakoś u mnie na drugi plan.

Wiem, że jest masa pomyłek ze strony obecnych władz, ale jeżeli chodzi tylko o stronę sportową mojego klubu, to mam wkońcu swoją ukochaną drużynę o której marzyłem i której brakowało mi przez ostatnie 10 lat I z tego się najbardziej serce raduje. Wkońcu mogę się utożsamiać z tymi 11 chłopakami biegającymi po boisku. Brakowało mi tego przez ostatnią dekadę.

I mam nadzieję, że już nigdy w historii Naszego klubu nie powrócą czasy gondora czy ptaka!