Nie wracajmy do tego co było, ja chciałbym powiedzieć, że trener Płatek przychodząc do Poznania powiedział jaką to fatalną pracę wykonał z Wartą trener Jakołcewicz. Było to dla mnie żenujące. Nie chcę się tym samym odgryzać, ale po przyjściu do Pogoni, moim głównym zadaniem było ten zespół z powrotem pozbierać i to jak widać udało mi się w 100%.

I nie wydaje się, żeby urwał ją pani prezes. Ale "Araś" po meczu wcale nie wyglądał na zrozpaczonego. Zamiast wściekłości, na jego twarzy gościł uśmiech człowieka pogodzonego z losem. Rozwścieczony za to był trener Pogoni - Marcin Sasal, który nawet pół godziny po końcowym gwizdku krążył wokół szatni niczym tygrys w klatce, rozmyślając za co sędzia wyrzucił go na trybuny. A "Araś"? "Araś" na konferencji prasowej zjawił się wyluzowany i w dobrym humorze. Co prawda na początku smęcił, że po nocach śnić mu się będą zmarnowane sytuacje jego piłarzy, ale na pytanie, kto z Warty odejdzie zimą odpowiedział już z rozbrajającą szczerością i uśmiechem na twarzy: "pierwszy na wylocie to jestem ja".

Później było jeszcze ciekawiej. Szkoleniowiec poznaniaków zdawał sobie sprawę, że salę konferencyjną opuszcza już raczej po raz ostatni i na pamiątkę chciał zabrać sobie tabliczkę z napisem: "Jarosław Araszkiewicz - trener Warty Poznań". A że było to już prawdopodobnie jego oficjalne pożegnanie z Wartą, to postanowił dobrać do tego odpowiedni akompaniament. Wychodząc z szatni podśpiewywał starego, dobrego Mieczysława Fogga.

"Ta ostatnia niedziela...". Zaiste wymowne.

Schodził wkurwiony, bo było to jeden z najsłabszych meczy w naszym wykonaniu, bo pomijając to co odwalali sędziowie, to my nie zagraliśmy nawet na 50%. Ediemu nie wychodziło, chaos i brak pomysłu.

Otwieramy pod-temat "podsumowanie rundy"?

Przyszlo mi do glowy takie wyjasnienie slabych wynikow na wyjazdach i bardzo dobrych w domu. Taki od poczatku byl plan Genialny Plan Sasala - nie wymagac od pilkarzy za duzo, bo zaczna sie buntowac i zostalby szybko zwolniony (jak to zwykle w takich sytuacjach), dlatego wymaga od nich gry na maxa tylko w co drugim meczu (u siebie), a w pozostalych moga grac na pol gwizdka, byle by wywiezli minimum remisik - i tak na wyjazdy wiekszosc kibicow nie jezdzi, wiec to olewanie malo kto zobaczy, a zawsze mozna gadac o tym, ze przeciwnik postawil trudne warunki itp. Czyli mamy takie super wyniki u siebie (9 zwyciestw na 10) dzieki slabym na wyjazdach - kopacze maja de facto jeden mecz na 2 tygodnie (do tego "przypadkowo" odpadli z pucharu bardzo szybko), a poza tym luz i imprezki. Wiec same plusy - pilkarzyki nie mecza sie za bardzo, wiec nie graja przeciwko trenerowi, kibice widza zwyciestwa i ofensywna gre (u siebie), wiec tez sa zadowoleni, a punktow uzbiera sie z tego wystarczajco duzo, zeby byc gdzies w czolowce.

I trzeba przyznac, ze plan sie sprawdza jak na razie, wlasciwie Dolcan to jedyna wpadka. Jest jednak male "ale": za czesto wynik byl lepszy niz gra, a moze raz czy dwa bylo na odwrot (Plock?). W koncu ile razy mozna wywozic remis, albo wycisnac zwyciestwo tylko dzieki temu, ze przeciwnik zmarnowal kilka setek? Piast i Flota nie marnowaly, nam nic szczesliwie tego dnia nie wpadlo i... Obawiam sie, ze predzej czy pozniej to szczescie przestanie nam sprzyjac - co wtedy? Na szczescie bycie liderem pomaga, bo prawie kazdy przeciwnik wlicza strate punktow z nami "w koszty", wiec moze nie bedzie walczyl na smierc i zycie (poza desperatami z dolu tabeli w koncowce sezonu).
Druga sprawa - co jesli nie uda sie wygrac w domu raz czy dwa razy z rzedu? Wtedy zwyciestwo na wyjezdzie bedzie korzystne, zeby utrzymac przewage na gorze, a czy kopaczom bedzie sie chcialo dwa tygodnie z rzedu, skoro sie przyzwyczaili do czestego imprezowania?